Vandaag kwam opeens een mooie ervaring van mij ooit in de trein naar boven.Ik zat op een 4-persoons plek en er kwam een stel wat er rommelig uitzag bij me zitten. Ze hadden onrustige energie. Ik pak de krant `Spits` en de jongen ook. We lezen naast elkaar zonder iets te zeggen en we waren tegelijk op dezelfde bladzijde.
Hij kijkt naar mij en zegt: ”Er staat ook werkelijk niks belangrijks in”. Ik voelde dat ik een gesprek met hem in kon gaan en razendsnel vroeg ik aan mijn ziel: “Wat kan ik nu zeggen?” Ik zei lachend en open “maar kijk hier dan, de horoscoop van vandaag zal vast wel belangrijk zijn”. Hûh dacht ik wel vreemd voor mij om dit te zeggen. De jongen leest zijn tekst en roept blij: ”Ja het klopt inderdaad, er staat dat ik vandaag een belangrijke beslissing ga maken en dat klopt. Ik ben er naar toe onderweg”. “Wow” dacht ik en voelde wat zijn ziel mij influisterde om te zeggen. Ik zei: “Die beslissing voelt zeker heel sterk en goed? En hij antwoorde blij met “Ja”.
Ik: Waarom zeg je dan nu meteen al in je hoofd. Ja Maar? Op elke beslissing en keus zeg je gonzend in je hoofd ja maar en dan komt er iets om het niet te doen.
Op dat moment gilt haast zijn vriendin: “Dat klopt dat zegt hij de hele dag, we noemen hem soms zelfs Ja maar”.
Hij: “Wowww, dat klopt wel heel erg en dat wil ik eigenlijk niet horen”.
Ik: “Snap ik en dan ga je die ‘Ja, maar’ weer snel verdoven met drugs om het niet te hoeven voelen wat je van je keus afhoudt.
Hij: “Hehhh hoe kan jij dat weten? Dat klopt echt helemaal”.
Ik: “Weet je hoe ik dat weet? Ik voel hoe een mooie prachtige gevoelige kwetsbare jongen je bent”. “Je bent opgegroeid in een gezin waar je jou blije keuzes vertelde en er altijd een ‘Ja maar, dat kan niet overheen kwam’, je moest dan wegwezen en jezelf maar gaan vermaken en zo ben je in je eigen veilige cocon gaan zitten”.
Hij: “Jeetje, dat klopt en ik voel me nu heel erg begrepen door jou”, “Wowww daarom moest ik in deze trein zitten, maar hoe kom ik dan van die ‘Ja, maar’ af”.
Ik: “Door te voelen hoe puur en prachtig je bent. Door te voelen dat het logisch is dat je een ‘Ja, maar’ hebt. Je hebt nooit je keuzes kunnen manifesteren in jouw jeugd en later niet meer omdat je jezelf verdoofde. Zo begrijpelijk als je naar jou kijkt. Zo een gevoelig mooi mens die nu oordeelt over zichzelf terwijl hem dat in zijn jeugd is overkomen. Het “ja maar” deel is een verdrietig zwerfkind in jou. Dat deel is niet buiten jou en kan ook geen macht over jou hebben omdat het van jou is. Als je dit voelt dan hou je van jou en dan kan je ‘Ja, maar’ ook liefhebben en is het een vriendje van je”.
Hij: “Pfffff, best lastig wat je zegt hoor…pffff…toch voel ik me nu fantastisch en ik voel me zacht van binnen”.
Hij glimlacht en kijkt me aan en zegt: “Weet je waar ik naar toe op weg ben? Naar de koffieshop om mijn laatste joint te roken. Dat was mijn beslissing voor ik de trein in stapte”.
Hij: “Ik zou je willen knuffelen maar ik durf en doe het niet”.
Medereizigers: “Dit gesprek leek net of het betrekking op mij heeft, woww dank je wel…ennn…dit heb ik nog nooit gevoeld in de trein”.
De trein gleed het station binnen en ik gleed haast als een engel de trein uit en verdween in de mist. Zo een intense gelijkwaardige zielen-ervaring had ik ervoor nog niet meegemaakt. So as we are!.
