Ik sprak vanavond met een man en hij vertelde dat de maand december vreselijk voor hem is. Sint, Kerst en oud en nieuw allemaal gedoe voor hem. Hij zei dat het overal dan druk is in de stad en de overvolle winkels brrr. Zijn gevoeligheid raakt dan overprikkelt vertelde hij. Hoe de mensen met eten en cadeaus bezig zijn vind hij maar niks liet hij weten. Hij gaat ieder jaar een reis in december maken om te vluchten.
Ik luisterde en vroeg of hij echt dacht dat hij daarom december niet leuk vond? Hij was even stil en zei “volgens mij wel.”
Ik liet hem toen zien dat hij als jongste van een groot gezin nooit veel oprechte aandacht heeft gehad voor wie hij echt is. Hij als gevoelig jongetje werd een beetje geplaagd en grapjes tegen gemaakt. Als er wat gevraagd werd was het over zijn prestaties of over zijn uiterlijk. Toen ik vroeg of er ooit iemand aan hem gevraagd had…en hoe voel jij je? Of wat is jouw mening over dit onderwerp? De man zijn antwoord was “nee dat is nooit gevraagd”. Tijdens de feestdagen was de familie altijd bij elkaar en werd er veel gepraat over materie en het eten of moesten de kinderen luisteren naar de volwassenen. Iedereen praatte door elkaar heen. Deze man voelde zich eenzaam midden in het gezelschap van zijn familie.
Zo ging zijn leven verder. Hij had het niet meer door dat hij zo verlangde naar oprechte aandacht voor wie hij echt is. Al zou er maar een simpele vraag aan hem gesteld worden als…lieverd hoe voel jij je? En dat hij dan echt kon vertellen wat hem van binnen bezig hield aan zijn familie en later aan zijn vrouw en kinderen. Ik vroeg of zijn volwassen kinderen het ooit aan hem vroegen en hij moest bekennen dat het meestal over de kinderen ging als hij met ze was. De man nam genoegen daarmee en leefde verder.
Ik zei, snap je nu waarom je de feestdagen niet leuk vindt? Je hoopt nog steeds dat er oprechte aandacht voor jou komt en weet dat het toch niet gaat gebeuren (omdat zijn hele familie dat niet kan) en wil daarom vluchten. Je geeft jezelf het verhaal van dat het druk is in de winkels en de mensen wel gek geworden lijken…..maar dat verhaal is een vergoelijking van de pijn en het verlangen om pure aandacht voor zijn authentieke zuivere kern te krijgen.
De man was perplex en even stil en voelde dat het echt waar is. Hij was blij en verdrietig tegelijk. Vluchten hoeft dus niet meer, verhalen aan zichzelf geven evenmin. Bewust hiervan worden en heel veel liefde en aandacht voor wat wel fijn is voor hem om deze maand te gaan doen kiezen. Hij kan creëren dat er mensen bij hem komen die echte verbinding kunnen maken met zichzelf en dus met hem. Zo zeg wat een verandering. Hij had ter plekke meer energie. Hij zei “een gesprekje met Tien hahaha brengt me weer een boost aan energie”. Joehoe.
Liefs van moeder overste Tien
