Ik woon in een eigen huis waar we gezamenlijk een VVE hebben. Op de agenda stond dat alle voordeuren een lichte kleur kregen. Ik blij want het was een poep kleur.
De schilders hadden mijn deur geschuurd toen ik niet thuis was en hadden een brief opgehangen om een afspraak te bellen. Ik zag ze zitten en ging er naar toe. vroeg of ik ook mondeling een afspraak kon maken. De schilder zei “ja mevrouwtje er zijn ook mensen die werken”. Huh dacht ik wat bedoelt hij? Ik vroeg het nogmaals en hij zei weer iets dergelijks. Mijn mens voelde zich geflest en wilde weglopen. Toch melde ik wanneer ik thuis was en hij schreef het op.
Ik ging naar binnen en ging gelijk ademen. Expandeerde mij in de situatie en moest lachen. Toen pas kon ik zien dat de schilder een ras echte Amsterdammer was en grappig wilde zijn. Ik kon meteen compassie voor hem hebben.
Toen hij kwam schilderen voelde ik nog die compassie en ging met hem praten. wat een leuke man is het. Hij genoot van ons gesprek en ik ook. Na die tijd zag ik hem nog vaak bij deuren en altijd zwaaide hij blij.
Een maand later zaten er opeens allemaal butsen in de verf van de deur. Ik schrok en vond het jammer. dat moet van een fiets geweest zijn en mijn vriend kreeg in mijn hoofd de schuld. Hij komt weleens met de fiets binnen. Toch kon ik het loslaten want alles is mijn energie en niets is van een ander.
En nu is het een ruime week later en ik kijk onbewust naar de deur…..ziet deze er weer strak in de verf uit. Ik geloofde het eerst niet en keek nogmaals. Magisch hoe dit kan. Het enige wat ik kan bedenken is dat de schilder het heeft gezien en voor mij uit liefde hersteld heeft. Wowwww dit is dus vanuit authentieke Ik leven.
Love van Tineke 10
